زندگی رویایی

داشتم با خود فکر میکردم خدا کیست؟چیست؟کجاست اصلا خدایی وجود دارد؟اصلا چرا ما را خلق کرده؟یعنی کسی خدا را خلق نکرده!؟هرچیز خلق شده است غیر خدا؟ این سوال ها داشت دیوونم میکرد چون اشتباه من این بود که داشتم با دید مادی و ریاضی به این مطالب نگاه میکردم.خب خیلی سخت بود که برم و با دید جهان بینی و همان فرازمینی خودم به مسایل نگاه کنم باید مقدمه ای وجود داشته باشد بعد از دقایقی فکر به جمله رسیدم (مَنْ عَرَفَ نفسَه فَقَد عَرَفَ ربَّه) هر که خود را شناخته خدا را میشناسد پس از الان وارد بحث جدیدی میشویم خود شناسی (انسان شناسی) و این جواب راه است.

I was wondering who is God? What is it? Where is there any God? Why did he create us? That is, no one created God! Everything was created non-God? These questions were driving me crazy because my mistake was that I was looking at them from a material and a mathematical point of view. After a few minutes of thinking, I came across a new discussion of self-knowledge (anthropology) and this is the way to go

معنی شناخت انسان این نیست که ما برویم و یک جمله پیدا کنیم و مثلا نمره آن سوال را در امتحان دینی بیاوریم باید انسان را پایه ای بشناسیم و به کلام شیوا باید انسان را از عمق و وجود درک کنیم اما نمیتوان همچنان بی معنی و سریع دنبال شناخت انسان رفت مقدمه ای که بتوان خود را بشناسیم شناخت جهان هست است زیرا شناخت هستی و طبیعت به مراتب آسان تر از شناخت انسان است زیرا برای شناخت درون وسایل زیادی است اما برای شناخت بیرون علم اعداد و ریاضی و مشاهده لازم است.

It does not mean to know a human being so that we go and find a sentence and, for example, score the question in the religious exam, we must know the human basis, and in Shiva's word we must understand the human being in depth and existence, but cannot continue meaningless and fast. Understanding the Human Being The introduction to knowing ourselves is the knowledge of the world because knowing the existence and nature is much easier than knowing the human because it involves many means of knowing, but it is necessary to know outside of the science of numbers and mathematics and observation